امامزاده عبدالله(ع)
اين بنا در شهر همدان و در ميداني به همين نام قرار دارد.در سال هاي اخير،تغيير و تحول بسيار دراين بنا صورت گرفته و بناي كنوني به جاي بناي قديمي كه طاق سنگي چهارضلعي با گنبدي از شيرواني بود ساخته شده است.اين بنا داراي طرح24 ضلعي دايره مانندي است كه دورنماي بيروني آن12 طاق نما و12 جرز دارد.
ساختمان بقعه روي سكوي سيماني 35 سانتي متري ساخته شده و مصالح بخش زيرين آن تا ارتفاع 90 سانتي متر از سنگ خارا واز اين قسمت به بالا آجري است.
داخل طاق نماها را با اسپرهاي كم عمق قوس داربه دو بخش تقسيم كرده اند.درورودي همه طاق نماها با تركيب آجر و كاشي هاي سبزرنگ كلمات الله،محمد و علي نوشته شده است.جرزها نيز ازآجرساخته شده وسقف بنا گنبدي است.داخل گنبد مانند بيرون آن است،با اين تفاوت كه به جاي سنگ خارا،با اندود وگچ رنگ آميزي شده و بالاي اين قسمت تازير ساقۀ گنبد آيينه كاري است.بالاي آيينه كاري كتيبه اي به خط ثلث روي كاشي لاجوردي وجود دارد.
شبستان بقعه بسياركوچك و به ابعاد 4*4 متراست و دو ورودي مقابل هم دارد كه يكي از آن ها بسته است. داخل بقعه دو مزار وجود دارد كه يكي با كاشي سبز حاشيه نويسي شده و ديگري فاقد هرگونه تزيين و نوشته است.در حاشيه مزار اول با كاشي سبز رنگ آيۀ 16 از سوره"آل عمران"نوشته شده است.
ضريح روي مزار،مشبك آهني و نوساز است.مزارها متعلق به پدر و پسري از سادات به نام هاي احمد و عبدالله بن احمد از اولاد با واسطۀ حضرت موسي بن جعفر است.

تپه قلعه ابهر (تل دارا)
اين اثر تاريخي كه به عنوان خاستگاه اوليه شهر ابهر و به تپه قلعه شهرت دارد، در ساحل راست ابهررود و در حد شرقي شهر فعلي قرار دارد. اين محل يكي از قديمي‌ترين استقرارهاي انساني در منطقه به شمار مي‌رود و حداقل از هزاره چهارم ق.م به طور مداوم مورد استفاده و سكونت قرار گرفته است. از آثار و بقاياي زيستي و مشخص آن سفال‌هاي قرمز رنگ منقوش به نقوش هندسي سياه رنگ است.

محوطه تاريخي تپه قلعه: محوطه تاريخي تپه قلعه در روستاي قلعه در سه كيلومتري شمال باختري سلطانيه، در قسمت جنوب باختري چمن سلطانيه، به ابعاد 140×70 متر و به ارتفاع 15 متر قرار گرفته است. اين تپه از نظر آثار باستاني بسيار غني بوده و براساس مطالعات انجام شده روي سه لايه‌ از اين تپه، نتايج خوبي به دست آمده است. در لايه هاي زيرين قلعه تپه، سفال‌ هايي با نقش داغدار ديده شده كه به وفور در لايه‌هاي پايين و اطراف تپه پراكنده شده‌ و انتساب نخستين لايه تمدني آن را به اواخر هزاره دوم قبل از ميلاد تاييد مى كنند. فراواني ظروف معروف سلطان آبادي و سفال‌هاي مشخصه سلطانيه با لعاب فيروزه‌اي و نقش مشكى در لايه دوم، تعلق آن را به دوران ايلخاني قطعي كرده است. لايه سوم تپه قلعه نيز به بقاياي قصر معروف فتحعلي شاه قاجار تعلق دارد . پژوهشگران و باستانشناسان، تپه قلعه سلطانيه را بقاياي قصر سوگلي فتحعلي شاه قاجار مي دانند.

كاروانسراي قلعه سنگي : اينكاروانسرا در كيلومتر 35جاده ري- قم ساخته شده و تا سال 1883 ميلادي مورد استفاده بود و به همين دليل سالم تر باقي مانده است . با توجه به كشف چند سكه مغولي از سدههاي 7 و 8 ه. ق ، ‌احتمال مي رود باني اين كاروانسرا غازان خان(694هـ. ق) باشد وحتي تاريخ ساخت كاروانسرا مقدم بر حكومت پادشاه مغول باشد ، ‌در اين صورت بايد قدمت آن را به اواخر دوران سلجوقي نسبت داد . كاروانسرا ديواري به ضخامت دو تا سه متردارد و برج هاي متعددي آن را حمايت مي كند.

امامزاده سلطان محمد شريف : امامزاده سلطان محمد شريف سمت دروازه قلعه در محله‌اي كه بنام اوست ‌مدفون است. وي از اولاد حضرت سيد الساجدين امام ‌زين ‌العابدين‌ (ع‌) است و نسب شريف او از اين قرار مي‌باشد: سلطان محمد شريف‌بن علي بن محمد بن حمزه بن احمد بن محمد بن اسماعيل بن محمد بن عبدالله الباهر بن امام زين‌ العابدين و عبدالله باهر با حضرت باقر(ع) از يك مادر بودند كه فاطمه ‌دختر حضرت مجتبي(ع) باشد و او را باهر گويند به جهت نيكويي صورت او و كنيه‌ سلطان محمد شريف ابوالفضل مي‌باشد و پدرش و دو جد او كه يكي حمزه بن ‌احمد و ديگري محمد بن حمزه باشد.

امامزاده سيد علي : در حاشيه شرقى شهر قم گنبد و بارگاهى واقع شده كه منسوب به يكى از نوادگان قمربنى هاشم (ع) است. بنا به تحقيق يكى از نويسندگان ، سلسله نسب ايشان چنين است: "على فرزند ابراهيم فرزند ابوجعفر حسن فرزند عبيدالله فرزند حضرت ابوالفضل العباس (ع)". امامزاده سيد على از سخاوتمندان بنى هاشم بود و به جلالت قدر و عظمت منزلت شهرت داشت. اين بنا داراي بقعه ، گنبد ، رواق ، ايوان ، صحن ، آب انبار و الحاقات ديگر است .

اين تپه باستاني در روستاي ينگي امام و محوطه‌اي به همين نام كه شامل كاروانسرا و امامزاده است قرار دارد.