دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 566543
تعداد نوشته ها : 612
تعداد نظرات : 10

Rss
طراح قالب
وحيد اسدي

معرفي صنايع دستي استان ايلام

 استان ايلام فروزان از تمدن ديرپاي سرزمين ايلام باستاني است ؛ اين استان بخشي از عيلام بوده كه در حدود 3000 سال قبل از ميلاد بوجود آمده وتا سال 640 قبل از ميلاد به حيات اجتماعي خود ادامه داده است. ايلام كه در كتيبه هاي بابلي آلامتو يا آلام آمده است به قولي معني كوهستاني يا كشور طلوع آفتاب را مي دهد.

 

 زندگي عشيره اي وسنتي در استان ايلام باعث رشد ورونق صنايع دستي مرتبط با‌آن شده است ؛ از ديرباز بافت قالي كردي (قاليچه درشت بافت ) ، سياه چادر ،جاجيم ، گليم ساده ، نمد مالي ، چيغ بافي وگيوه دوزي در استان مرسوم بوده است ؛ امروزه رشته هاي مختلف بومي موجود در استان پس از شناسايي وارزيابي قابليت هاي توسعه آموزشي آن رشته ها با رشته هاي مرتبط وعلاوه بر آن جهت پاسخگويي به سلايق مختلف ، رشته هاي ديگري نظير احرامي بافي ، گليم نقش برجسته ، معرق روي چوب ، منبت چوب، سفال وسراميك ، طراحي روي سفال ، قلمزني روي فلز مس و... در اين استان راه اندازي شده است كه درزير به شرح مهمترين آنها پرداخته مي شود :

 قالي بافي

 مواد اوليه بكار رفته در اين گونه زير اندازها عمدتاً ابريشم بوده كه در بيشتر موارد به صورت تمام ابريشم ودرپاره اي از مواقع از كرك وابريشم با هم در بافت فرش استفاده مي شود براي بافت از دارهاي فلزي عمودي وساير ابزار نظير دفه (دفتين ) ، قيچي ، قلاب وچاقو استفاده مي شود امروزه بخش عمده اي از زير اندازهاي سنتي را فرشهاي  گل ابريشم بارج شماره بالاي 40 وگليم نقش برجسته (بعنوان اصيل ترين صنعت دستي استان ) را تشكيل مي دهد كه از اقبال خوبي نيز در بازارهاي جهان برخوردارند.

فرشهاي توليــــــدي استــــان غالباً قاليـــچه (Cm 140×220) وذرع ونيم (cm 100×150) است كه عمدتاً در شهرستانهاي دره شهر وايوان بافته مي شوند.

گليم نقش برجسته از نظر اصالت وتوليد مهمترين وشاخص ترين صنعت دستي وبومي استان ايلام است كه با توجه به نل چيز بودن سابقه بروز خلاقيت بافندگان چيره دست اين استان در امر بافت گليم  نقش برجسته كه تلفيقي از گليم ساده وگره قالي در متن آن است ،صحنه نمايان پهن دشت گليم است كه بافندگان بارعدهمت دستهايشان باران جبين را بر آن باريده وگلستاني از گلها رويانده اند تا چشمها را نوازش داده وروح را جلا بخشند.

گليم نقش برجسته احياء كننده گليم 8000 ساله مكشوف در آناتولي تركيه (قديمترين گليم ) وقالي 2500 ساله پازيريك ( قديمترين قالي ) است كه تكامل آنها را امروزه با نوآوري حفظ كرده وتواماًُ ترويج مي بخشد . در اين نوع گليم زمينه ، بافت گليم ساده ونقوش آن گره كامل قالي است كه طبيعتاً بعد از بافت ، نقوش آن برجشته تر از زمينه است زندگي عشيره اي وپرورش دام براي تامين معثيت  زندگي مردم منطقه ايلام از دير باز تاكنون موجبات  استفاده از پشم ورشد ورونق صنايع دستي مرتبط با آن خصوصاً گليم ساده را فراهم آورده است آنان پشم مصرف در گليم را از دامهاي خود تامين ودر كارگاهها رنگرزي كوچكي رنگ نموده ودر توليد مورد استفاده قرار داده اند. عشاير به دليل كوچ نشين بودن وحركت هاي مداوم معمولاً از دارهاي افقي كه براحتي جمع شده ودر مناطق اسكان ايل قابل استقرار بوده است استفاده كرده اند . از نظر مصرف نيز قسمت عمده اي از گليم هاي ساده توليد شده توسط زنان جنبه خود مصرفي داشته ودر زندگي روز مره آنان مورد استفاده قرار گرفته است .

 بدنبال همين روند خانم بافنده اي به نام سحر چلانگر ساكن روستاي زنجيره (از توابع شهرستان سرابله استان ايلام ) در قسمتي از گليم بافته خود موفق به اجراي نقشي برجسته با استفاده از گره قالي مي شود كه از آن پس زمينه اي براي رشد وترويج گليم نقش برجسته فراهم مي آيد.

آنچه مسلم است اينست كه در ساير مناطق ايران از جمله اراك نيز بافت اينگونه گليم انجام مي شود ولي با اين وجود در همه جا اصالت آن متعلق به ايلام است ؛ چرا كه براي اولين بار بافت آن در ايلام شروع شده است .

از جمله وسايل مورد نياز براي بافت اين نوع گليم مي توان به كارد ، قلاب ، دفتين ودار اشاره كرد كه معمولاً از دارهاي فلزي كه بصورت عمودي نصب مي شوند ، استفاده مي‌شود.

 از جمله طرحها ونقشه هاي مرسوم در گليم نقش برجسته ايلام مي توان به نقش هاي لچك ترنج ، گل فرنگ ، هندسي ، تصويري و... اشاره كرد كه به دليل كاربرد گره قالي در اجراي آنها ، بصورت برجسته بر سطح گليم به چشم مي خورند .

زندگي عشايري اين منطقه وسنخيت اينگونه صنايع با آن مي تواند از جمله عواملي باشد كه به تداوم وترويج اين دستبافته ها كمك كرده است و علاوه برجنبه مصرفي موجبات كاربردهاي تزئين آن را نيز فراهم آورده است ، يكي ديگر از عوامل كه در ارتباط با توسعه وترويج بافت گليم نقش برجسته مي توان برشمرد نوع معيشت بافندگان آن است كه اكثراً زنان را شامل شده وبادريافت دستمزد موفق به گذراندن زندگي روزمره هستند در مجموع مي توان به بحث اشتغال آنان در آن خصوص پرداخت كه به عنوان شغل اصلي يا جانبي منجر به تامين درآمد خانواده ها مي شود .

در حال حاضر بافندگان بسياري به امر بافت گليم نقش برجسته اهتمام ورزيده وبا سعي وتلاش وافر باعث رشد ورونق آن در سطح استان و علاوه بر آن در كل كشور شده اند، بطوريكه عرضه مناسبي در بازار فروش داشته ودارد. بي شك گليم نقش برجسته در اين استان از اهميت شاياني برخوردار است واين مهم كه از جهت فرهنگي مي تواند به عنوان لوحي بازكننده ي نقشمايه هاي اصيل وسنتي اين مرز وبوم به تمام نقاط داخل وخارج از كشور باشد ودر كل اقتصاد منطقه را بهبود بخشد وبه رفع مشكل بيكاري وبالا بردن سطح اشتغال كمك نمايد قابل بررسي است.

 نمدمالي

 بدليل بافت عشايري اين استان وتامين مواد اوليه (پشم ) مورد نياز براي نمدمالي در داخل منطقه ، از رونق خوبي برخوردار است البته بدليل تاثيرات جوي اين حرفه فصلي بوده واز اول تابستان تا ابتداي ماه سوم پاييز به مدت  5 ماه در سال انجام مي گيرد وفرايند توليد شامل تنيدن الياف طي مراحل حلاجي كردن پشم لوله كردن وكوبيدن آن است كه در نهايت منجر به توليد نمد زيراندازه ، كلاه نمدي وپالتونمدي (كينك ) خواهد شد .

 احرامي بافي

 يكي از دستبافته هاي داري است كه ماسوره اساس كار آن است وماكو با الياف نخي در داخل آن جاي دارد . در اين نوع بافته از خامه پشمي رنگ رزي شده بعنوان مواد اوليه استفاده مي شود مراحل كلي فرآيند توليد احرام به شرح زير است :

1ـ مرحله ايجاد دهانه كار

2ـ مرحله پودگذاري

3ـ مرحله دفتين زدن

قابل ذكر است با توجه به تعيين شهر مرزي مهران بعنوان مسير ترد زائرين كربلاي معلي اين گونه بافته توانسته بعنوان سجاده ، سوغات ارزنده اي باشد علاوه بر آن از اين «هنر صنعت »كيف وساير محصولات نيز ساخته وپرداخته شده وبه قيمت مناسب به بازار فروش عرضه مي‌شود.

 گيوه بافي

 كوهستاني بودن منطقه ونياز به پاي افزار راحت و سبك در گذشته انگيزه بافت گيوه را فراهم آورده است اين «هنر ـ صنعت » كه هم اكنون نيز رواج دارد طي سه مرحله زير تهيه مي شود :

1ـ آماده كردن تخت گيوه (آجيده ) ، كه اين كار توسط تخت كش انجام مي شود.

2ـ بافت رويه گيوه (گيوه بافي )، كه معمولاً براي بافت از نخ پنبه اي وابريشم استفاده مي‌ود.

3ـ دوختن رويه گيوه به تخت گيوه كه اين كار توسط فردگيوه دوز انجام مي شود .

امروزه از تكنيك بافت گيوه نمونه صندلهاي زيبايي با طرح ورنگ متنوع ساخته وپرداخته شده وباقيمت مناسب به بازار عرضه مي شود .جالب اينكه در زندگي آپارتماني نيز به عنوان روفــرشي مورد استفاده قرار مي گيرد .

 معرق روي چوب

 با توجه به مستعد بودن زمينه رشد اين «هنر ـ صنعت » در استان وبراي پاسخگويي به سلايق مختلف طرح معرق روي چوب از چند سال پيش تا كنون در اين استان راه اندازي شده ودر بيشتر مناطق اين مرز وبوم از رونق خوبي برخوردار است.

ابزار كار مورد نياز براي اين رشته علاوه بر ميز مجهز به وردست شامل كمان اره ، اره مويي، مته دستي يا برقي بوده كه از مواد اوليه اي نظير تخته سه لايه وچوبهاي رنگي ودرپاره اي از موارد از تلفيق چوب وفلز استفاده مي شود كه در نهايت كار انجام شده پوليستر مي شود .

اين «هنر ـ صنعت » داراي كاربردهاي مصرفي وتزئيني فراواني است ؛ تابلوهاي معرق با طرح هاي ظريف ، تابلواشعار ، آيات قرآن، تصاوير ، انواع روميزي ودرپاره اي از موارد ساخته وسايل سرگرمي نظير شطرنج وتخته نزد ، تزئين قلمدان ودكوراسيون منازل ، آرم ادارات بصورت تابلو نصب در محل تريبون و ... از جمله مواردي است كه با استفاده از تكنك معرق تهيه وتوليد مي شود وچون در همين استان تهيه مي شود با نازلترين قيمت به بازار فروش عرضه مي شود.

 بافت سياه چادر

 در اصطلاح محلي به آن دوار (davar) گفته مي شود كه معمولاً توسط زنان عشاير استان وبا استفاده از موي بز بافته مي شود .

از جمله ويژگيهاي سياه چادر مي توان به خواص فيزيولوژيكي موي بز اشاره كرد كه برخلاف بقيه مواد در گرما منقبض ودر سرما منبسط مي شود  واين به كاربرد ممتاز آن در سياه چادر كمك كرده تا در تابستان منافذ سياه چادر باز شده وهواي سياه چادر خنك شود ودر زمستان منافذ آن بسته شده تا از ورود سرما و باران جلوگيري شود.

 چيغ (چيت )بافي

 از جمله متعلقات سياه چادر است كه در اطراف آن زده مي شود. چيغ با استفاده از الياف گياهي (ني ) وهمچنين موي بز و در پاره اي مواقع با استفاده از نخ پشمي رنگي بافته مي شود. ضمناً نقوش در جيغ ، به سبب ماهيت بافت آن بصورت هندسي است. ناگفته نماند در كاربردهاي امروزي ازآن مي توان بعنوان پارتيشن در خانه هاي آپارتماني استفاده كرد .

 جاجيم بافي

 جاجيم بافته اي از پشم تابيده رنگي است كه اغلب بافتي خشن دارد ؛ درمنطقه ايلام عموماً از الياف لطيف پشمي دربافت جاجيم استفاده شده كه بعنوان رختخواب پيچ كاربرد دارد. در اكثر خانواده هاي ايلامي از اين نوع دستبافته ها براي پيچيدن يك دست رختخواب اضافي (جهت مهمان ) استفاده مي شود.

 لازم به ذكر است كه در گذشته هاي نه چندان دور از اين بسته هاي رختخواب كه در كنار ديوار پيچيده مي شده به عنوان تكيه گاهي مناسب براي مهيمان مورد استفاده قرار مي گرفته است. علاوه بر اين به دليل تنوع رنگي جاجيمها. اتاق مهمانخانه زيبايي خاصي پيدا مي كرده است چنانكه از گفته هاي جاجيم بافان منطقه بر مي آيد حاكي از آن است كه هنر جاجيم بافي از ديرباز در منطقه ايلام رواج داشته است.

 سفالگري

 «هنر ـ صنعتي » پر پيشينه در تاريخ هنر ايران است كه با استفاده از مواد اوليه نظير گل رس تهيه وتوليد مي شود.

اين گونه فرآورده ها با تكنيك ساده دستي وكار با چرخ سفالگري ساخته وپرداخته  مي‌شوند كه مدت 3 سال (از سال 80 ) است كه در استان ايلام رواج خوبي يافته است .

محصولات سفالي داراي كاربردهاي مصرفي وتزئين هستند وبا استفاده از اين تكنيك فرمهاي مختلف از جمله كوزه ، كاسه ، بشقاب ، گلدان ، لوح هاي نقش برجسته وانواع مجسمه هاي سفال ساخته وپرداخته مي شود. ناگفته نماند كه در بيشتر موارد فرم هاي سفالي پس از تهيه وپخت در كوره نقاشي مي شوند.

 قلمزني روي مس

 نر تراش ، نقر ، ايجاد وانتقال طرحها ونقشهاي سنتي بر فلز در اثرضربات چكش بر قلم هاي مختلف را قلمزني مي گويند در اين هنر ، پس از تهيه زير ساخت كه در ايلام بيشتر از جنس فلز مس است ، طرح را روي بدنه كار مي كشند وبا ضربات چكش كه برروي قلم فرود مي آيد طرح بربدنه نقش مي بندد.

 با استفاده از اين تكنيك فرم هاي مختلف حجمي وپلاك  با نقش و نگارهاي اصيل وامروزي قلمزني شده وبا ارزش افزوده بالا ارائه مي شود.

 ساخت سازهاي سنتي (سه تار )

 ر طول دوران مختلف انسان بنا به محيط زندگي و اعتقاداتي كه داشته سازهاي متعددي را ابداع نموده است . سه تار ساز ايراني  مي باشد كه برگرفته از ساز تنبور است كه قديمترين سازي بوده كه بشر ابداع نموده است . سه تار از دسته سازهاي رشته اي مقيد مي باشد و با انگشت اشاره دست راست نواخته مي شود.

اين ساز داراي سه قسمت اصلي كاسه ، صفحه ودسته مي باشد. كاسه وصفحه  از جنس توت ودسته از جنس گردو مي باشد و ساخت آن مدت 3 سال (از سال 1380) است كه در ايلام رواج يافته است و با توجه به گرايش  علاقمندان بسياري به نوازندگي اين ساز ، ساخت آن از رونق خوبي برخوردار بوده و با قيمت مناسبي به بازار فروش عرضه مي شود.

 آداب و رسوم

گويش

زبان‌هاي گفتاري رايج در ميان آن‌ها لري، لكي، كردي فيلي، كردي كرمانجي و عربي است. لري در بسياري نقاط، لكي در شمال استان، زبان گوراني (گويش كلهري) توسط طايفه مكي، كردي كرمانجي در بخش جنوبي توسط كردان شوهان و عربي در نواحي مرزي تكلم مي‌شود.

 

لباس

لباس محلي مردم ايلام در زمانهاي پيشين شامل دستار و شال و ستره و شلوار كردي از جنس كودري و گوردين بوده اكنون در بيشتر روستاها و نيز در بعضي شهرها از شلوار كردي و دستار استفاده مي شود.لباس رسمي امروز در شهرهاي ايلام همان لباس رسمي كت و شلوار ديگر مردم كشور است لباس زنان هم كاملا پوشيده و داراي سربند مخصوصي بوده كه همان لباس هنوز در بعضي شهرها و روستاها رايج و شامل كت و گلوني و پيراهن باند تا زير پا مي باشد.اما در شهرها از لباس رسمي چادر و و روسري استفاده مي شود.

تاريخچه استان ايلام

اين سرزمين، بنا به اسناد تاريخي فراوان، بخشي از كشور عيلام باستان بوده كه در حدود 3000 سال پيش از  ميلاد به فرمان آشور باني پال منقرض شد. در كتيبه هاي بابي، عيلام را " آلامتو" يا "آلام"خوانده اند. كه به قولي به معناي كوهستان يا "كشور طلوع خورشيد" است. مدتي پس از سقوط عيلام، حوزه فرمانروايي آنان به دو منطقه تحت نفوذ پارسها و مادها در غرب تقسيم شد. در دوره هخامنشي جزئي از امپراطوري هخامنشي بوده است. بعد از تسخير ايران به وسيله اعراب مسلمان، احتمال دارد كه اين ناحيه جزئي از ايالت كوفه باشد. از اوايل قرن چهارم تا اوايل قرن ششم خاندان حسنويه كرد بر لرستان و ايلام حكومت مي كردند و از سال570 تا 1006 اتابكان لر بر لرستان و پشتكوه حكومت كرده اند. از سال 1309 شمسي در تقسيمات كشوري، ايلام جزو استان پنجم يعني كرمانشاه گرديد.

موقعيت جغرافيايي و تقسيمات سياسي استان

در سال 1343 به فرمانداري كل تبديل شد ودر سال 1353 به دلايل سياسي - مرزي - اداري به صورت يك استان درآمد.استان ايلام مشتمل بر 7 شهرستان، 17 بخش و 36 دهستان است.

استان ايلام با مساحتي برابر با 19045  كيلومتر مربع در جنوب‌غربي كشور واقع شده كه 2/1 درصد مساحت كل كشور را تشكيل مي‌دهد. بر اساس آمارگيري عمومي نفوس مسكن در سال 75 اين استان داراي 487886 نفر جمعيت، 7 شهرستان 17 بخش و 36 دهستان است. كه از نظر اقليمي داراي دو اقليم نيمه مرطوب سرد در شمال با متوسط بارندگي 639 ميلي‌متر و بياباني گرم با متوسط بارندگي 200 ميلي‌متر در جنوب استان مي‌باشد. قسمت‌هاي شمالي استان عمدتا كوهستاني بوده و سلسله جبال زاگرس به صورت رشته‌كوه‌هاي موازي در امتداد چين‌خوردگي‌ها، دره‌هاي نسبتا كم‌عرض و ارتفاعات متوالي را به وجود آورده است در قسمت‌هاي جنوبي استان كبيركوه، حوزه‌هاي آبريز رودخانه‌هاي كوچكي را در دامنه‌هاي جنوبي خود ايجاد كرده كه در نهايت به دشت‌هايي منتهي مي‌گردند البته اين دشت‌ها در شهرستان دهلران وسيع‌تر مي‌باشند.

شهرستان ايلام به مركزيت شهر ايلام و در سال 1308 شمسي در خاور و شمال خاوري ده ‌بالا و در منطقه‌اي كه حسين ‌آباد (منسوب به حسين قلي خان والي) ناميده مي‌شد و در جوار ساختمانهاي به جا مانده از والي ، بنا گرديد و با به توجه به سابقه‌ي تاريخي منطقه و تصويب فرهنگستان ايران، ايلام ناميده شد.ديواره‌هاي سنگي و دامنه‌هاي جنگلي كوه‌هاي مانشت، سيوان، شلم و سياه كوه، به شكل دژي وسيع شهر و دشت‌هاي اطراف آن را برگرفته است.

شهر ايلام در مركز جغرافيايي استان قرار نگرفته است. از اين رو، موقعيت آن تا حدودي كه اهميت ارتباطي و تجارتي آن را محدود مي‌كند، به طوريكه محصولات بخش‌ها و روستاهاي دور دست به استان‌هاي ديگر صادر مي‌شود.

اما ايجاد شبكه‌ي راهها و اتصال مراكز شهري به ايلام مخصوصاً نزديكي با مرزبا وجود آب و هوايي نسبتاً مناسب و مساعد، مركزيت سياسي، وجود مؤسسات رفاهي و... به آن موقعيتي ويژه، داده است.

بخش مركزي ايلام داراي دهستان‌هاي ميش‌خاص و حومه 36 روستاست. توتون از مهمترين محصولات دهستان ميشخاص است. چوار، يكي از بخش‌هاي شهرستان ايلام در 18 كيلومتري شهر ايلام و بر سر راه اصلي ايلام - ايوان - اسلام آباد غرب قرار گرفته است.

X