اين مراسم سنتي كه نوعي ورزش باستاني و پهلواني نيز محسوب مي شود در شهر نيمور محلات برگزار مي شود. در اين مراسم باستاني جوانان و مردان برومند شهر و روستاهاي اطراف كه سابقه حضور داشته و با آداب و روسوم آن آشنا هستند ميدان اصلي شهر نيمور جمع شده و مراسم را اجرا مي نمايند. 

اين رودخانه از دو رود تشكيل مي شود و وسعت حوزه آبريز آن حدود 23921 كيلومتر مربع است . شاخه جنوب آن از كوه هاي سربند و راسوند و تالاب و عمارت و سراب هاي استان ، عباس آباد ، كله و نهرميان سرچشمه مي گيرد . اين شاخه ها در محل پل دو آب به هم پيوسته ، رود واحدي را به نام چرّا ( شرا ) تشكيل مي دهند ، پس از عبور از بخش چرّا با جهت جنوب به شمال با دبي قابل ملاحظه اي به شاخه غربي قره چاي مي پيوندد . شاخه غربي كه از كوه هاي الوند همدان سرچشمه گرفته از بهم پيوستن شش رود كوچك به وجود مي آيد كه در دشت رزن و بهار به نام سيمينه رود ناميده مي شود ، در دشت كبودر آهنگ ، شاخه فرعي زهتران و خميگان از شمال به جنوب جريان يافته كه اين رودخانه در انتهاي بخش چرّا با رودخانه چرّا يكي شده و به طرف ساوه جريان پيدا مي كند ، در ساوه نيز دو رود كوچك به نام هاي سامان و ياتان بهم پيوسته به نام رود مزلقان يا مردقان ( مزدقان ) وارد قره چاي شده پس از گذشتن از دشت ساوه در محل پل دلاك به قمرود پيوسته و به مسيله و به كوير نمك مي ريزد ، طول اين رودخانه حدود 540 كيلومتر است.
اين رودخانه بويژه شاخه هاي آن در سربند و كزاز و بخش چرّا بعلت موقعيت طبيعي ويژه ، مناظر بسيار زيبايي پديد آورده كه از جهت جاذبه هاي توريسم و بهره برداري جهانگردي و ايرنگردي ، واجد اهميت خاص است ، تراكم اين مناظر دلنشين بويژه در منطقه سربند و كزاز كه سرچشمه ها و سرشاخه هاي متعدد رودخانه را در خود جاي داده بسيار جالب توجه است.

 درياچه يا كوير ميقان در شمال شرقي اراك و در دشت فراهان قرار دارد . مساحت آن از حدود 100 تا 110 كيلومتر مربع متغيير است . حدود كوير يا درياچه ميقان در سال هاي مختلف بر حسب بارندگي متغيير است و محيط آن از 16 تا 24 كيلومتر تفاوت مي كند . آب درياچه شور است . محدوده درياچه ميقان از جهت اقليمي داراي زمستان هاي معتدل است ، همين ويژگي سبب مي گردد كه در پائيز و اوايل زمستان زيستگاه پرندگان بويژه پرندگان مهاجر باشد . پرندگان مهاجر از قبيل غاز و اردك و سرسبز در هنگام مهاجرت دسته جمعي از سرزمين هاي سردسيري در مسير مهاجرت خود به جنوب ايارن ، حدود 2 ماه از آبان تا آذر را در محدوده اين درياچه بسر مي برند. 

 اين درياچه طبيعي و بسيار زيبا در غرب بخش چرّا ، در غرب خنداب و در منطقه كوهستاني بين روستاهاي اوچ تپه ، كرد و خورد 7 توتل و قاسم آباد قرار دارد ، محل درياچه دشت كوچكي است كه اطراف آن را كوه ها احاطه كرده اند . نزولات آسماني آن مناطق در آن جمع شده و به صورت درياچه در آمده است . در سال هاي خشكسالي آب آن كم و گاهي خشك است . اما در سالهايي كه بارندگي زياد است اين درياچه حتي قابل قايق راني است وسعت آن حدود 3 كيلومتر در2 كيلومتر است در فصل پائيز و ابتداي زمستان به علت آب و هواي مناسب ، محل تجمع پرندگان مهاجر است. 

در سطح استان بجز درياچه هاي پشت سرهاي دليجان و ساوه و بند نيمور ، تعدادي درياچه مصنوعي در پشت سرهاي خاكي به وجود آمده كه تمام آنها از جاذبه هاي جنوب ايرانگردي محسوب مي شوند . يكي از اين درياچه ها كه هميشه پر آب است درياچه دربند جمال آباد قره كهريز است . ار اراك تا جمال آباد حدود 30 كيلومتر جاده آسفالته است.
اين درياچه از رود آب هاي كوهستان هاي قره كهريز و كوه شمس آباد و بويژه دو قنات بسيار پر گرديده كه طول آن حدود 2 كيلومتر با عرض يك كيلومتر است . درياچه هميشه پر از آب شيرين بسيار گوارا است . امكان قايق راني داشته و حتي در تابستان مي تواند از تفرجگاه هاي بسيار زيباي استان باشد.

مجموعه تاريخي بازار اراك از بناهاي اوليه شهر اراك است كه در زمان فتحعلي شاه قاجار تأسيس گرديده است . در اين مجموعه كليه امكانات رفاهي از قبيل مسجد ، حمام ، مدرسه ، و آب انبار احداث گرديده است . بازار اراك در دو محور شمالي جنوبي و شرقي غربي به طور مستقيم و عمود بر هم در مركز بافت چهار خانه اوليه شهر قرار دارد . در چهار طرف بازار چهار دروازه بوده كه همگي در طول زمان و گسترش شهر از بين رفته اند.
معماري و طراحي بازار اراك همچنان به عنوان يكي از روش هاي مطرح معماري كه بصورت چارخانه و موازي بوده مورد توجه است چنانكه در معماري شهرهاي بسيار بزرگ مانند نيويورك در آمريكا از همين نوع طراحي معماري استفاده شده است. ساختار سازه اي گنبدي شكل بازار نيز مقاومت قابل توجهي به بناي آن مي دهد و اين بناي خشن و گلي كه البته بخش هايي از آن با آجر كوره اي ترميم شده را مستحكم تر بناهاي عادي گلي كرده است.

اين رودخانه كه 288 كيلومتر طول دارد حوزه آبريز آن ، كوهستان هاي اطراف خمين و گلپايگان و خوانسار به وسعت 16050 كيلومتر مربع در جنوب شرقي استان مركزي قرار دارد ، كه مسير قابل ملاحظه اي از اين رودخانه در استان مركزي واقع است . شاخه اصلي آن از كوه هاي لرستان ، گلپايگان و خوانسار سرچشمه گرفته و در هر مكان نام ويژه اي دارد . شاخه اصلي به نام دربند يا گلپايگان ، از كوه هاي زاگرس سرچشمه گرفته و شاخه اصلي و پر آب قمرود مي باشد و در جهت شرق به غرب جريان دارد . رودخانه خوانسار از كوه هاي اين شهرستان سرچشمه گرفته ، پس از ورود به دشت گلپايگان به آن مي پيوندد .كه در پائين گلپايگان ، خرقاب ناميده مي شود . اين دو رود به نام خرقاب در 23 كيلومتري شرق خمين در نزديكي گلهاگرد با رودخانه خمين يكي مي شوند.
رودخانه خمين از كوه هاي آشناخور ، سرچشمه گرفته و جهت آن ، جنوب غربي ـ شمال شرقي است . شاخه هاي كوچكتري در خمين از كوه هاي نشهر و پشتكوه و دالايي و بيشه علي و حمزه لو سرچشمه گرفته كه در 2 كيلومتري غرب خمين نزديك روستاي ريحان و ارّه به رود خمين مي پيوندند . رودخانه قمرود پس از گذشتن از نيم ور و كنار محلات و غرب دليجان بسوي قم مي رود و در ناحيه پل دلاك در 20 كيلومتري شمال شرقي قم به قره چاي پيوسته وارد مسيله شده و به كوير نمك مي ريزد . از ديدگاه جاذبه هاي طبيعي گردشگري ، هر چند مسير رودخانه قمرود بويژه پيش از عبور از نيمور محلات به اندازه منطقه سربند و كزاز ، چرّا ، سرسبز و زيبا نيست . اما جاذبه هاي گردشگري و ايرانگردي آن را نبايد ناديده گرفت . بويژه در منطقه خمين و محلات با ايجاد امكانات و تأسيسات به جاذبه هاي گردشگري افزوده مي گردد ، كه مي تواند در كنار جاذبه هاي طبيعي شهر زيباي محلات و پارك و سرچشمه و گلخانه ها و آب گرم معدني ، مجموعه بسيار زيبا و جذابي براي گردشگران به وجود آورد.

 در روستاي مرادآباد در 14 كيلومتري شمال شرقي شهر اراك بقعه اي به نام پير مراد آباد وجود دارد . بنابر اعتقاد عامه مردم دستور ساخت اين بقعه را شاپور ذوالكتاف داده است كه بعدها اين بنا از بين مي رود ليكن در دوره سلجوقي بقعه اي مجدد بنا مي گردد. 

 در 22 كيلومتري شمال اراك از توابع فراهان آثاري ديده مي شود كه به آن شهر قديمي ذلف آباد مي گويند ، خرابه هاي موجود نشان مي دهد كه در گذشته اين شهر ، آباد و بزرگ بوده است ، ولي در حال حاضر به جزء چند اثر تخريب شده اين منطقه چيزي ملاحظه نمي گردد.  

 اين مدرسه از بناهاي اوليه شهر است كه در دوران فتحعلي شاه قاجار همزمان با شهر سلطان آباد ( اراك ) به وسيله يوسف خان سپهدار ساخته شده است . سبك بنا تا حدودي از سبك مدارس دوره صفويه اقتباس شده ، اما كاشيكاريها ، ويژه دوره قاجاريه است. اين بنا داراي مسجد ، آب انبار و صحني نسبتاً وسيع با حوضي سنگي در وسط آن است.  

اين بنا مربوط به دوران قاجاريه است و از آثار ارزشمند و بسيار زيباي منطقه محسوب مي شود . اين حمام داراي سه سمت بوده ، حمام مردانه ، زنانه و حمام اقليتهاي مذهبي اين حمام چند متر از سطح خيابان پائين تر است . رخت كن حمام با كاشيهاي زيباي هفت رنگ تزئين شده است . در حال حاضر اين حمام به عنوان گنجينه چهار فصل مورد بازديد علاقه مندان قرار مي گيرد.
وجود آثار باستاني بسيار قديمي از تمدن كهن ايران زمين در اين حمام تاريخي ، بر زيبايي هاي آن مي افزايد. معماري اختصاصي اين حمام و طراحي ساختار آن بگونه اي بوده كه علاوه بر نمايش هنر اصيل معماري ايراني ، توانايي بالاي معماران قديمي از رياضيات را نيز به نمايش مي گذارد.