اين چشمه در مسير جاده بوشهر به بندرعباس در5 كيلومتري جنوب غربي اهرم از شكاف سنگ هاي آهك مارني از زمين خارج مي شود. آب اين چشمه در رديف آب هاي سولفات كلسيم همراه با منيزيم زياد و كلرور سديم ولرم است
اين منطقه از نظر تنوع جانوران وحشي منحصر به فرد است و داراي ميش و قوچ، كل، بز وحشي، آهو، جبير و پلنگ است. جبير را آهوي هندي و آهوي كويري نيز مي نامند. جبير كمي كوچكتر از آهو با پوست اخرايي رنگ است كه رنگ سفيدي در زير شكم دارد. شاخ آن مستقيم با انحنايي درطرف جلو است كه پيچ قلاب مانند نوك شاخ آهوي ايراني را ندارد.
رودخانه شور از ارتفاعات گچ ترش و كلاه فرنگي سرچشمه مي گيرد و از حد فاصل دهستان حيات داود شبانكاره مي گذرد و در خور مزين وارد خليج فارس مي شود
اهرم از جمله فضاهاي روستايي استان بوشهر است كه از نظر جاذبه هاي تاريخي، مذهبي و طبيعي حائز اهميت جهانگردي است . ظاهراً واژه اهرم تحريف شده كلمه «ارم» به معني باغ بهشت است كه به دليل فراواني باغ هاي مركبات و چشمه هاي فراوان در اطراف اهرم نامگذاري شده است. ناحيه خائيز اهرم از نظر انواع چشمه ها و باغات مركبات نارنگي ، ليموترش و ليمو شيرين بسيار معروف است. در اهرم تنگستان آثار دو قلعه نظامي گلين باقي مانده است . قلعه اولي به خاندان خوانين تنگستان و دومي به زاير خضرخان تنگستاني منسوب است . گفته مي شود، نيروي زميني انگلستان در جنگ بوشهر كه با قيام دليران تنگستان روبرو شده بود، براي تصرف ناحيه تنگستان به اهرم هجوم آورد و با توپخانه به قلعه حمله كرد. جاي اصابت گلوله هاي توپ بر برج غربي قلعه هنوز باقي مانده است. اين بنا از آن جهت كه خاطره رادمرداني را كه براي دفاع از وطن در برابر دشمن قوي و دولتي مقتدر جان باخته اند حائز اهميت است و از جمله يادبودهاي تاريخي اين سرزمين محسوب مي شود. سه اثر تاريخي ، مذهبي مقبره امام زاده جعفر در 5/1 كيلومتري شمال شرق اهرم ، مقبره زينب الشهدا در 2 كيلومتري جنوب شرق اهرم و مقبره امام زاده آقا ميراحمد در روستاي آب بويي قرار دارند و مورد توجه زيارت اهالي منطقه و شهرهاي ديگر هستند.
اين چشمه در نزديكي شهر اهرم در63 كيلومتري جاده بوشهر به طرف بندرعباس قرار دارد و حدود 2 كيلومتر مسير فرعي خاكي تا رسيدن به مظهر چشمه فاصله دارد. مظهر چشمه از شكاف سنگ هاي رسوبي مارني وگچي از زمين خارج مي شود و آب آن در رديف آب هايي با بارهاي منفي و مثبت مختلف وگرم است. اين چشمه دو استخر زنانه و مردانه دارد كه در چند سال اخير توسط جهاد سازندگي احداث شده است و آب گرم توسط يك كانال از سرچشمه به استخرها هدايت مي شود.
استان بوشهر
بوشهري ها پس از آتش افروزي در خانه هايشان و پريدن از روي آن، با قايق از روي آب مي گذرند و معتقدند با اين كار نحسي اين شب از بين مي رود. در ضمن كوزه ي نويي را كه تا آن زمان استفاده نكرده اند، به ديوار مي زنند تا شكسته شود تا بلا و بدبختي، مثل كوزه شكسته شود.
گناوه يكي از شهرستان هاي ساحلي استان بوشهر است. چرخ اقتصاد گناوه بر مدار ماهي‌گيري، كشاورزي و دام‌داري در گردش است. . نژاد بيش تر مردم آريايي است. اما گروه نسبتا كمي از اهالي داراي نژاد سامي و از اعراب بني اسدي هستند. در ضمن گروه كوچكي نيز كه موسوم به انكاري هستند مربوط به پرتغالي هايي مي شوند كه سابقا در جزيره خارك سكنا گزيده بودند. مردم گناوه به زبان هاي فارسي، محلي و عربي صحبت كرده و مسلمان و شيعه مذهبند. شهرستان گناوه از بنادر مهم استان بوشهر است كه صنايع دستي آن منحصر به صنايع دستي ساحلي است. مهم ترين صنايع دستي اين شهرستان را قايق سازي، حصير بافي و عبا بافي تشكيل مي دهد. علاوه بر آن قالي بافي نيز از صنايع دستي مهم اين شهرستان محسوب مي شود.
لنج سازي و قايق سازي از قديمي ترين و مهم ترين صنايع دستي استان بوشهر است كه داراي قدمت زيادي بوده و در بيش تر بنادر اين استان به عنوان صنعتي دستي به توليد آن مي پردازند. اين صنعت در سال هاي اخير به واسطه افزايش مبادلات دريايي و صيد ماهي از رونق زيادي برخوردار شده است نيروي شاغل اين صنعت منحصر به همان گلافان(سازندگان لنج و قايق) قديمي است مصالح اوليه مورد نياز چوب هاي جنگلي مقاوم در مقابل رطوبت براي اسكلت و تختههاي مرغوب هندي به نام ساي براي بدنه است. بقيه مصالح مورد نياز از محل تهيه مي شود. هنوز وسيله كار گلافان بسيار ابتدايي است كه سبب كندي كار و كمي توليد ساليانه مي شود. حصير در روستاي دالكي از توابع شهرستان گناوه، روستاي چشمه دو راهي، كه در جاده گناوه به برازجان قرار گرفته نيز در روستاهاي خيرآباد، سربست، تپه چاموشي، مزارع بهرحاج و جم از الياف خرما بافته مي شود. نوعي فرش حصيري به نام « تك» است كه معمولا با عرض 10 سانتي متر و طول 30 متر بافته مي شود. بعد به نسبت اندازه فرش كه توليد آن مورد نظر است چيده و در كنار يكديگر دوخته مي شود. فرش هاي حصيري معمولا داراي ابعاد 200× 200 سانتي متر است . اين نوع حصير به عنوان پوشش سقف كپرهاي روستايي نيز استفاده مي شود. نوع ديگري از توليدات حصيري كه نقش موثر در اقتصاد روستاها دارد نوعي فرش حصيري شبيه گليم است كه با ساقه گياهان خودرويي همانند ساقه گندم ، بافته مي شود . اين گياهان كه به گويش محلي «خامه» ناميده مي شوند معمولا در اراضي شور مي رويند و شيوه استفاده از آن چنين است : پس از دروكردن ساقه و خشكاندن در آفتاب آن را به وسيله رنگ هاي جوهري ( قرمز ، سبز ، بنفش ، آبي ) رنگرزي كرده سپس چند ساقه را به يكديگر تابيده و از آن ها به عنوان چله استفاده نموده و بر روي دارهاي مخصوص كه داراي عرض 80 سانتي متر است عمل چله كشي را انجام مي دهند آنگاه رشته تار خام را از لابه لاي الياف چله عبور داده و با شاخه هاي فلزي بدان فر مي زنند تا درگيري الياف مستحكم شود. محصول اين دار، عرضي حدود 5/1 سانتي متر و به طول حدود 6 متر دارد كه در پايان كار از وسط نصف شده و با دوختن قطعات آن در كنار هم فرشي به ابعاد 15× 300 سانتي متر به دست مي آيد.