به روايت " رافعي " بناي آرامگاه امامزاده حسين ( ع ) شهر قزوين ، مدفن فرزند دو ساله امام رضا ( ع ) است . بناي اصلي امامزاده به دوره صفويه تعلق دارد . بعدها در آن تغييراتي داده شده است ، ايوان آيينه كاري كنوني ، به آن الحاق و حجره ها و رواقي با سردري زيبا به دور آن ساخته شده است و در چهار سمت آن ، چهار ايوان قرار دارد . ايوان هاي شرقي و غربي در دوره قاجار تبديل به اتاق شد و داراي تزيينات است . ديواره هاي بنا داراي كتيبه و دو ضريح است . ضريح اول از چوب ساده و ضريح دوم از شاهكارهاي صنعت قلم زني و منبت كاري است . اين بنا همچنين داراي در منبت كاري شده بسيار نفيس است . 

امامزاده اباذر در روستايي به همين نام در فاصله بيست كيلومتري شمال شرقي شهرستان قزوين قرار دارد . بنابر اعتقاد اهالي منطقه ، ايشان از فرزندان امام جعفر صادق (ع ) هستند. براي رسيدن به اين مقبره بايد از پله هاي سنگي كه در كنار جاده واقع شده است ، گذشت و به عمق دره رفت تا به صُفـّه (1) مقبره رسيد .

بناي امامزاده بقعه اي كوچك به ابعاد داخلي 25/4 متر است با بناهاي الحاقي شامل ايوان ورودي ، مسجد و ... مي باشد ، بقعه از سنگ هاي كوهي ساخته شده و با گنبد دوپوش آجري پوشش شده است . ازاره ( 2) بقعه از كاشي پوشيده شده است و براساس طرح و پخت آن مي توان اين كاشي ها را از آثار دوره قاجار دانست . علاوه بر ضريح ، در كنج بقعه ، سنگ قبري به ارتقاع تقريبي چهل سانتيمتر به صورت سكو قرار دارد و داراي كتيبه كنده كاري شده ايلخاني است . ورودي بقعه در سمت شرق است و در طرفين آن سنگ هاي منقش به كتيبه بسيار نفيسي قرار دارد . در دو طرف ورودي دو شباك (3) سنگي با گره بندي قرار گرفته اند كه يكي از آن ها داراي كتيبه است . كتيبه ديگري به تاريخ 693 ه . ق و به عرض شصت سانتيمتر در خارج بقعه قرار دارد. اگر چه آثار ذكر شده به قرن هفتم ه – ق تعلق دارد ، اما شكل و اسلوب ساخت گنبد و بقعه شبيه بناهاي صفويه است و مي توان نتيجه گرفت كه بناي اوليه دوره ايلخاني كه احتمالاً بسيار زيبا و با شكوه بوده ، به علت ويراني و تخريب در دوره صفويه بازسازي شده و كتيبه هاي آن روي بناي جديد نصب شده است . كاشيكاري گنبد و داخل بقعه نيز در زمان قاجاريه انجام گرفته است . 

از جاذبه‌هاي طبيعي گردشگري استان قزوين كه هرساله گردشگران زيادي را به سوي خود جذب مي‌كند، دره چشم نواز الموت است كه در ميان آن درياچه زيباي اوان همچون نگين درخشاني خودنمايي مي‌كند.

الموت در شمال شرقي شهر قزوين با بيش از ‪ ۸۸۶‬كيلومتر مربع وسعت قرار گرفته‌است، اين منطقه كه سرزميني كوهستاني و به شكل دره‌هاي پياله شكل است از شمال به مازندران و رامسر، از جنوب و شرق به قزوين و كوههاي طالقان و از غرب به طارم‌سفلي محدود و منتهي مي‌شود.

به‌سبب ويژگي‌هاي طبيعي منحصر به‌فرد، تنوع آب و هوايي با اقليم كوهستاني، مرطوب حاشيه درياي خزر، معتدل و سرد را در الموت شاهديم و اين مزيت موجب جذب گردشگران به منطقه شده است.

بارش‌هاي فراوان فصلي كه گاهي سيلابي است و نيزبارش مناسب برف زمستاني كه گاهي به چند متر مي‌رسد، منابع آبي فراواني را در الموت به وجود آورده كه باعث ايجاد رودهاي متعدد و درياچه زيبايي در اين دره شده است.

در اين ميان "درياچه اوان" از زيباترين مناظر طبيعي منطقه به‌شمار مي‌آيد كه اين درياچه در حلقه چهار روستاي اوان، دربن، زوار دشت و زرآباد و در ارتفاع يك هزار و ‪ ۸۰۰‬متري از سطح دريا واقع شده است.

اين درياچه به شكل حفره‌اي است كه عميق‌ترين بخش آن با عمق هفت و نيم متر در جنوب شرقي آن واقع شده است.

اين درياچه با بيش‌از ‪ ۷۰‬هزار مترمربع مساحت از هيچ رودخانه‌اي آب دريافت نمي‌كند،بلكه آب آن از طريق چشمه‌هاي كف درياچه و نزولات آسماني تامين مي‌شود و قليان دايمي آن باعث صافي و زلالي آب درياچه شده است.

از سرريز آب درياچه نيز رود كوچكي ايجاد مي‌شود كه آب آن مورد استفاده كشاورزان روستاهاي "كوشك" و "آيين" است.

درتابستان اين درياچه محل ماهيگيري، آب تني و قايق‌سواري ودر پاييز مامن پرندگان مهاجر مانند "قو" "غاز" و "مرغابي" است و در زمستان نيز با توجه به سرماي هوا و يخ زدن سطح آن، درياچه قابليت ورزشهاي زمستاني مانند اسكي و اسكيت را دارد.

اين درياچه تاثير مطلوبي در محيط پيراموني خود داشته و باعث شده تا در حاشيه آن گونه‌هاي گياهي ازجمله خانواده گرامينه و لگومينيوزه، گون، كنگر، شيرين بيان و همچنين ني‌بن، خوشاب و چنگال‌آبي از گياهان شناور درياچه رشد كند.

حيات وحش اين آبخيز شامل كل، بز، پلنگ، خرس قهوه‌اي، روباه، شغال، گرگ، گراز، عقاب، فاخته، داركوب، شنگ، گربه وحشي، دال، دليچه، شاهين، جغد، سبز قبا، زاغي، انواع گنجشك سانان، قورباغه، لاك پشت و خرچنگ است و متاسفانه نسل بز و كل به علت شكار بي‌رويه و تخريب زيستگاه آنان كاهش چشمگيري يافته است.

همچنين اين درياچه زيستگاه انواع آبزيان ازجمله "قزل‌آلاي رنگين"، "كپور" و "اردك ماهي" مي‌باشد.

طبيعت زنده و چشم‌اندازهاي دل‌انگيز كوهستاني، غارهاي شگفت‌انگيز "اكوجان" (حاجت خانه)، مناظر طبيعي سفيدآب، كوشك‌در، هير،سپوهين،تلاتر،سيلك، درخت‌هاي كهنسال،چشمه‌هاي آب معدني، رودهاي زلال گرمارود، اندج‌رود، الموت‌رود، خارود، تار و لات، سردرود و اربديان كه همگي به شاهرود مي‌ريزند مجموعه‌اي كم‌نظير و جذاب براي گردشگران داخلي و خارجي به‌شمار مي‌رود كه هر يك از آنها مي‌تواند شوق سفر را در دلها برانگيزاند

قله آوان در استان قزوين
اين قله در خط الرأس اصلي رشته كوه البرز و در شمال رودبار با ارتفاع 3750 متر واقع شده و به ( خشته چال ) هم معروف است . خط الرأس اين كوه ، در جهت شمال غربي جنوب شرقي است و قسمتي از مرز طبيعي شهرستان قزوين و تنكابي ( شهسوار ) به شمار مي رود .
از جهت جنوب غربي به وسيله گردنه سيالان به قله سيالان و از جهت شمال غربي به دو قسمت شمالي و غربي تقسيم مي ‏شود . يال شمالي آن به وسيله قله بزاكوه ، به قله سوماسوس يا سمام ‏كوه ، و يال غربي آن به وسيله گردنه گرم‏ كوه ، به قله پارچ ‏كوه متصل است . رودخانه‏ هاي ازگين و سفيداب و آوان كه از شاخه‏ هاي شاهرود ( سفيد رود ) مي ‏باشند ، از ارتفاعات جنوبي ، و رودخانه چالك‏ رود كه پس از گذشتن از دهستان جهت رودبار و كليجان ، در بندر شيررود به درياي مازندران مي‏ ريزد ، از ارتفاعات شمالي اين كوه سرچشمه مي ‏گيرند . در دامنه جنوبي اين كوه ، درياچه ‏اي قرار دارد كه به نام آوان مشهور است . طول و عرض اين درياچه زيباي كوهستاني 500 متر است و در شمال دهكده آوان و در فاصله تقريبي 75 كيلومتري شمال شرقي قزوين واقع شده است . آب اين درياچه از چشمه‏ هاي درون آن تأمين مي ‏شود . روستاي جنت رودبار از شهرستان رامسر ، در شمال ، و روستاي رودبار معلم كلايه از شهرستان قزوين ، در جنوب اين درياچه واقع شده ‏اند . راه صعود به اين قله از مسير هاي زير است :
ـ جبهه غربي : از طريق قزوين و معلم كلايه و شمس كلايه و آوان .
ـ جبهه شمالي : از طريق تنكابن ( شهسوار ) ، شيررود ، دره رودخانه چالك‏رود و سرچشمه رودخانه چالك‏رود .
ـ از طريق گردنه سيالان و گردنه گرم‏ كوه نيز مي ‏توان به اين قله صعود كرد .

چشمه آب خرقان
اين چشمه در كيلومتر ۹۵ جاده قزوين همدان قرار دارد . آب هاى معدنى خرقان ، پس از مصرف به رود خانه « ابهررود » كه از اين منطقه عبور مى كند ، مى ريزد . آب هاى چشمه خرقان از دسته آب هاى كلروه سديك و بيكربناته كلسيك گرم با pH اسيد و سيليس است . آب اين چشمه در درمان دردهاى عصبى ، سياتيك و رماتيسم مؤثر است . در عفونت هاى مجارى تنفسى ، تورم گلو و حلق و برنشيت مزمن به صورت استنشاق بخار و دوش بينى مؤثر است .