بناي آجري برج طغرل ،كه مساحت آن با احتساب باغ و ديوارهاي احداث شده درسال ۱۳۷۹ به ۵۰۰۰ مترمربع مي‌رسد، از جمله آثار به جا مانده از دوره سلجوقيان و مربوط به نيمه دوم قرن ششم قمري است. ارتفاع برج بدون سقف در حدود ۲۰ متر است. از نظر معماري ضخامت ديوار برج از ۱/۷۵ تا ۲/۷۵ متر و قطر داخلي و خارجي آن به ترتيب ۱۱ و ۱۶ متر است. سطح بدنه بيروني برج به ۲۴ ترك تقسيم شده است. در قسمت فوقاني برج تزيينات و كتيبه‌اي به خط كوفي وجود داشته كه در قرون گذشته از بين رفته است. در ۱۳۰۱ ق، به فرمان ناصرالدين شاه، بخش فوقاني برج كه فرو ريخته بود، مرمت و بازسازي شد و آخرين مرمت نيز در سال‌هاي اخير صورت گرفته است.
برج طغرل در واقع يك ساعت طبيعي نيز به حساب مي آيد؛ زيرا معماري آن به صورتي است كه در بالاي هر ترك چهارو نيم دايره وجودداردكه بيانگر يك ربع ساعت است. در بالاي آن‌ها نيز شش مستطيل است كه هريك ۱۰ دقيقه را نشان مي‌دهد. سپس شيارهاي ريزتري، به عنوان ثانيه ،وجود دارد كه هرگاه خورشيد در وضعيت تازه‌اي قرار بگيرد، با ايجاد سايه روشن‌ها، زمان دقيق نشان داده مي‌شود. ۲ ناودان شرقي و غربي ساعت سه و نه رانشان مي دهدو درهاي ورودي برج ،در شمال و جنوب آن، نيز ساعت شش و دوازده هستند. گفته مي‌شود كه اين مكان آرامگاه طغرل، از سلاطين سلجوقي، است كه به دليل علاقه به نجوم‌اين برج را بنياد گذاشته است.
از ويژگي‌هاي اين محوطه آرامگاه استاد سيدمحمد محيط طباطبايي، اديب معاصر، پدر تاريخ ايران است كه وصيت كرده بود، تا به خاطر علاقه خاصي كه به اين برج و معماري آن داشته است، او را در پاي اين برج به خاك بسپارند.