به دستور محمدشاه قاجار ،درسال ۱۲۶۴ ق، قصري براي او در نزديكي تجريش ساخته شد؛ اما هم زمان با بيماري و مرگ او قصر نيمه تمام ماند و و ي در همان قصر نيمه تمام به نام محمديه (در محل محموديه فعلي) از دنيا رفت.
هم زمان با ساخت قصر محمديه، درباريان نزديك به او نيز در همان حوالي اقدام به احداث باغ يا عمارت ييلاقي كردند. از جمله حسين‌علي‌خان معيرالممالك باغي احداث كرد كه به باغ فردوس مشهور شد.
عمارت باغ فردوس در دو طبقه به سبك قاجاريه و معروف به گوش فيل بنا گذاشته شد. زمين‌هاي قسمت جنوبي و سراشيبي باغ نيز با سنگ چين‌هايي به صورت هفت قطعه مسطح و مطبق در آمد و روي هريك از قطعات، استخري با فواره‌هاي متعدد احداث شد. استخرها به گونه‌اي ساخته شده بودند كه از فواصل دورتر، بزرگ‌تر به نظر مي آمدند.
سپس، دوست‌علي‌خان، پسر حسين‌علي‌خان، به همت معماران اصفهاني و يزدي، ساختماني در قسمت جنوبي باغ برپا كرد و نام آن را رشك بهشت گذاشت. پلكان و بخش‌هاي ديگري از ساختمان از مرمر اعلاي يزد و ديوارهاي داخل اتاق با كاغذهاي طلايي برجسته پوشانده شده بود. اما دوست‌علي‌خان اعتناي چنداني به باغ و ساختمان آن نكرد و با گذشت زمان ساختمان رو به خرابي گذاشت تا حدي كه سنگ‌هاي مرمر آن كنده و به عمارت اميريه (مدرسه‌نظام) برده شد. بعد از آن مالكيت باغ چند بار دست به دست شد تاسرانجام ،در سال ۱۳۱۸ ق، در زمان سلطنت مظفرالدين شاه قاجار، محمدولي‌خان سپهسالار تنكابني آن را از ورثه امين‌الملك خريد.
سپهسالار، علاوه بر ايجاد فواره و استخرهاي مطبق، قنات باغ فردوس را نيز احيا كرد و سر دري با شكوه در مظهر قنات (ميدان گاه فعلي باغ فردوس) ساخت. ولي به دليل بدهي به تجارت‌خانه طومانيانس، باغ را به او داد و طومانيانس نيز باغ را در ازاي بدهي به دولت رضاخان واگذار كرد. سرانجام، درسال ۱۳۱۶ ش، وزارت معارف (آموزش و پرورش) آن‌جا را خريد و ساختمان را مرمت و دبيرستان شاپور تجريش را در آن تأسيس كرد
درسال ۱۳۵۰ ساختمان موجود در باغ به مركز فرهنگي و هنري و نمايشگاهي تبديل شد و پس از انقلاب نيز در اختيار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي قرار گرفت.
مساحت باغ فردوس ۲۰۰۰۰ متر مربع و طول آن ۲۸۰ متر وشيب آن از شمال غربي به جنوب شرقي است.
هم‌چنين، دكترمحمود افشار يزدي، درسال ۱۳۱۶، قسمتي از باغ و ساختمان اندروني را كه حدود ۶۰۰۰ متر مربع بود، خريد و به تدريج با خريدن قطعات اطراف، مساحت باغ را به ۱۲۰۰۰ متر مربع رسانيد. سپس درسال ۱۳۳۷، باغ و ساختمان‌هاي داخل آن را وقف امور فرهنگي كرد؛ از جمله ،درسال ۱۳۵۲، قسمتي از آن براي استقرار مؤسسه لغت نامه دهخدا و مؤسسه باستان شناسي به دانشگاه تهران واگذار شد كه هم‌چنان داير است