اين مكان در شمال شرقي امين آباد و در يك كيلومتري جنوب شرقي بقعه قرار دارد. تپه‌گبري تپه‌اي مشهور است كه بر بالاي آن آثار برج سنگي و گچي بزرگي از دوران ديلميان باقي مانده است كه به احتمال قوي مقبره زيارگيل‌، از سرداران ديلمي‌، مي باشد.

بناي آجري برج طغرل ،كه مساحت آن با احتساب باغ و ديوارهاي احداث شده درسال ۱۳۷۹ به ۵۰۰۰ مترمربع مي‌رسد، از جمله آثار به جا مانده از دوره سلجوقيان و مربوط به نيمه دوم قرن ششم قمري است‌. ارتفاع برج بدون سقف در حدود ۲۰ متر است‌. از نظر معماري ضخامت ديوار برج از ۱/۷۵ تا ۲/۷۵ متر و قطر داخلي و خارجي آن به ترتيب ۱۱ و ۱۶ متر است‌. سطح بدنه بيروني برج به ۲۴ ترك تقسيم شده است‌. در قسمت فوقاني برج تزيينات و كتيبه‌اي به خط كوفي وجود داشته كه در قرون گذشته از بين رفته است‌. در ۱۳۰۱ ق‌، به فرمان ناصرالدين شاه‌، بخش فوقاني برج كه فرو ريخته بود، مرمت و بازسازي شد و آخرين مرمت نيز در سال‌هاي اخير صورت گرفته است‌.
    برج طغرل در واقع يك ساعت طبيعي نيز به حساب مي آيد؛ زيرا معماري آن به صورتي است كه در بالاي هر ترك‌ چهارو نيم دايره وجودداردكه بيانگر يك ربع ساعت است‌. در بالاي آن‌ها نيز شش مستطيل است كه هريك ۱۰ دقيقه را نشان مي‌دهد. سپس شيارهاي ريزتري، به عنوان ثانيه ،وجود دارد كه هرگاه خورشيد در وضعيت تازه‌اي قرار بگيرد‌، با ايجاد سايه روشن‌ها، زمان دقيق نشان داده مي‌شود. ۲ ناودان شرقي و غربي ساعت سه و نه رانشان مي دهدو درهاي ورودي برج ،در شمال و جنوب آن، نيز ساعت شش و دوازده هستند. گفته مي‌شود كه اين مكان آرامگاه طغرل‌، از سلاطين سلجوقي، است كه به دليل علاقه به نجوم‌اين برج را بنياد گذاشته است‌.
    از ويژگي‌هاي اين محوطه آرامگاه استاد سيدمحمد محيط طباطبايي‌، اديب معاصر، پدر تاريخ ايران است كه وصيت كرده بود، تا به خاطر علاقه خاصي كه به اين برج و معماري آن داشته است‌، او را در پاي اين برج به خاك بسپارند.

برج علاء الدين

برج آزادي علاءالدين با ارتفاع ۱۷ متر با فاصله‌اي اندك در شمال مسجد جامع ورامين قرار دارد و شامل دو قسمت مشروحه زير است: قسمت اول با بدنه‌اي مدور به ارتفاع ۱۲ متر كه بخش اصلي بنا را تشكيل مي‌دهدو قسمت دوم كه شامل گنبدي مخروطي شكل و بزرگ به ارتفاع ۵۴ متر است و روي قسمت اول قرار دارد.
    تاريخ بناي برج به سال ۶۸۰ هـ . ق برمي گردد و برخي آن را مقبرة سلطان علاءالدين خوارزم شاه مي‌دانند. سبك ساختمان، برج، تركيبي از معماري زمان مغول و دورة آق قويوتلو و قره قزيونلو است.

اين مسجد در خيابان امام و در بافت قديمي سقز واقع شده است تاريخ دقيق ساخت آن ‏مشخص نيست ولي اهالي محل ساخت آن را به شيخ حسن مولاناآباد از علماي سابق ‏مذهبي منطقه نسبت مي‌دهند كه احتمال دارد در اواخر دوره افشاريه و اوايل زنديه ساخته ‏شده باشد. مسجد داراي شبستاني به چهار ستون قطور چوبي است در ضلع جنوب غربي، ايوان ستون‌دار ساخته شده كه فرم مخصوص مساجد ‏منطقه كردستان را تداعي مي‌كند. در بالاي مسجد دومناره قرار دارد و به همين دليل به ‏مسجد دومناره شهرت پيدا كرده است.‏

اين درياچه در 62 كيلومتري شمال شهر سقز و بين شهرستان‌هاي سقز و بوكان قرار گرفته ‏است و طول متوسط آن 6 كيلومتر است آب درياچه از رودهاي زرينه‌رود، خورخوره، ‏سيمينه رود و چم سقز تأمين مي‌شود اين درياچه از جاذبه‌هاي طبيعي استان محسوب ‏مي‌شود. روستاهاي اطراف درياچه به ويژه روستاي قلندر از روستاهاي گردشگري محسوب ‏مي‌شود.

اين مجموعه در مركز اصلي شهر شامل بقايايي از راسته‌هاي بازار قديمي سقز به جاي مانده ‏است با توجه به احداث مراكز تجاري در مجاورت آن همچنان به عنواني يكي از مراكز ‏تجاري اصلي شهر محسوب مي‌شود.‏

منطقه حفاظت شده «گنو» در فاصله ۵۰ كيلومترى شمال بندرعباس به علت شرايط خاص آب و هوايى مطلوب، جاده دسترسى و چشم انداز طبيعى زيبا از جاذبه هاى تفرجگاهى زيادى برخوردار است. اين منطقه با وسعت ۲۷ هزار و ۵۰۰ هكتار به علت داشتن تنوع زيستگاهى از جمله مناطق دشتى و تپه اى، مناطق خشك و استپى، زيستگاه نمونه هاى خاص به نام «جبير» است. اين منطقه همچنين با دارا بودن گونه هاى بومى «اندهيك» ، در سطح جهان منحصر به فرد است كه از جمله آن مى توان به گونه هاى جانورى چون مارمولك «آگاما» و ماهى آب معدنى و گونه هاى گياهى بادام «وندل بوم» و پامچال صخره اى اشاره كرد. منطقه حفاظت شده گنو، نام خود را از كوه گنو كه در داخل منطقه واقع شده، برگرفته است. اين كوه يكى از ۳ كوه مرتفع و شناخته شده بندرعباس است و بعد از كوه فارغان (هماك)، دومين كوه بلند اين شهرستان محسوب مى شود كه بلندى آن از سطح دريا ۲ هزار و ۳۴ متر است. مرزهاى قانونى منطقه حفاظت شده گنو، از شمال به رودخانه تنگ باغ، بندر آگاه، چى منگان، رودخانه گردگنو، اراضى سلطان شاه و رودخانه سد گز، از شرق به جاده اصلى بندرعباس - سيرجان، از جنوب به جاده بندرعباس - بندرلنگه از محل پمپ بنزين تا پل رودخانه كل و از غرب به رودخانه كل محدود مى شود.

كوهستان گنو با ابعادى معادل ۳۴ كيلومتر طول و ۵ تا ۱۵ كيلومتر عرض، مساحتى بالغ بر ۳۵۰ كيلومتر مربع را دربرمى گيرد و منطقه حفاظت شده، بخش اعظم اين كوه را در خود جاى داده است. يكى از مهمترين منابع آبى منطقه حفاظت شده گنو چشمه هاى آب گرم گنو است. اين چشمه ها از نظر خواص دارويى كانون هاى شناخته شده اى هستند و از ديرباز مورد استفاده اهالى محلى و يا مسافران قرار گرفته اند. استفاده از اين چشمه ها، با وجود سابقه و شهرت خود تحت مديريت مناسبى قرار ندارند و مى توان گفت، به عنوان يك كانون تفرجگاهى كم نظير، فاقد هرگونه عرضه مناسب در برخورد با ارزش هاى خود هستند. اين چشمه ها كه در شمال غربى منطقه واقع شده اند، گرچه براى ساخت تفرجگاه (تفرج متمركز) داراى پتانسيل طبيعى بالايى نظير فضاى سبز، نخلستان، آب، پستى و بلندى مناسب، اراضى باز و مسطح، چشم اندازهاى طبيعى زيبا اعم از تپه ماهور، صخره و درختزار هستند و مى توانند از طريق توسعه فيزيكى، ايجاد امكانات ، تسهيلات و زيباسازى، خدمات تفرجگاهى پرتقاضايى را عرضه كنند ولى همچنان بدون هرگونه برنامه ريزى به نامناسب ترين شكل، مورد استفاده قرار گرفته و روز به روز از كيفيت مطلوب خود دور مى شوند. چشمه هاى آبگرم، امروز يكى از مهمترين كانون هاى جذب توريست به شمار مى روند؛ اين چشمه ها شايد يكى از كانون هاى گردشگرى نادرى باشند كه در سطح فرامرزى از تقاضاى بالايى برخوردارند. نمونه استفاده هوشمندانه از اين نوع چشمه ها را مى توان در دهكده «روستاق» در نزديكى شهر «صحار» در عمان نام برد. در اين دهكده يكنواخت و كويرى كه از نظر زيبايى شناختى به طور چشمگيرى از گنو در سطح پائين تر قرار دارد و فاقد كمترين قابليت طبيعى است، با اعمال مديريتى مناسب، با زيباسازى محيط و هدايت بهداشتى آب چشمه ها، همراه با معمارى موزون و قابل تحسين، به يكى از مراكز پرطرفدار گردشگران تبديل شده است. با توجه به چشم اندازهاى طبيعى و زيباى محيط چشمه هاى آبگرم گنو، مى توان از اين قابليت ويژه استفاده كرده و كانونى پرتقاضا و زيبايى را براى جهانگردان و ايرانگردان به وجود آورد. همچنين گروهى از گياهان كوه گنو به عنوان گياهان دارويى و معطره مورد استفاده ساكنان روستاها و بوميان منطقه قرار مى گيرند. كلپوره، پونه مظفريان، زيره، كاسيا، بومادران و مهرخوش از جمله گياهان دارويى شناخته شده اين منطقه هستند. تنوع جانوران مهره دار در منطقه حفاظت شده گنو شامل: ماهيان، دوزيستان، خزندگان، پرندگان و پستانداران است. ماهى «آفاينوس گينوئيس» تنها ماهى آب هاى داخل اين منطقه محسوب مى شود و در جهان منحصر به آب گرم گنو است. دوزيستان منطقه حفاظت شده گنو را حدود ۵ گونه از وزغ ها و قورباغه ها تشكيل مى دهند كه به طور عمده در آب هاى راكد اطراف رودخانه ها و چشمه هاى منطقه يافت مى شوند. خزندگان منطقه نيز نسبت به دوزيستان از تنوع بيشترى برخوردار و به دو گروه مارمولك ها و مارها تعلق دارند. پرندگان منطقه حفاظت شده گنو اغلب از پرندگان درخت زى و بوته زى تشكيل شده اند كه جزو سبك بالان محسوب مى شوند. دال سياه، دليجه، هما، كبك، تيهو، چكاوك سنگلاخ، پى پت نوك دراز، چلچه دمگاه سفيد، بلبل خرما و... از جمله پرندگان زيباى منطقه هستند. همچنين پستانداران منطقه حفاظت شده گنو، گرچه از گونه هاى استثنايى محسوب نمى شوند، اما از تنوع قابل توجهى برخوردارند. قوچ، ميش، كفتار، گرگ، روباه و شغال از جمله گونه هاى جانورى منطقه به شمار مى روند كه كم و بيش ديده مى شوند. نكته بسيار جالب و گفتنى درباره چشمه هاى آب گرم گنو اين است كه اين چشمه ها به علت دارا بودن مقادير فراوان كلروسديم موجب ازدياد ترشحات بزاق، اسيد معده و تشديد حركات معده و اثر ملين مى شوند و حمام در آب هاى كلردار منطقه موجب اتساع عروق و گوگرد موجود در آب آن سبب درمان بيمارى هاى مجارى تنفسى، جلدى و رماتيسمى مى شود.

كوه گنو كوه گنو با ۲۳۴۷ متر ارتفاع در ۲۹كيلومتري شمال غربي بندرعباس غربي بين دهستانهاي فين، سياهو و ايسين واقع شده است . اين كوه در مقايسه با آب و هواي گرم بندرعباس ، آب و هوايي نسبتاً معتدل دارد و به همين مناسبت نيز از اهميت زيست محيطي و تفريحگاهي برخوردار است.

مي دانيد چرا در بندر عباس هوا خيلي شرجي است ؟ به علت وجود كوه گنو ! . ارتفاعات كوه گنو در فاصله حدودا بيست كيلومتري بندر شروع شده و سر به فلك مي كشد .... و همين ارتفاع زياد كوه باعث شده كه رطوبتي كه از بخار آب دريا ايجاد مي شود بالاي سر بندر عباس محبوس بماند و هوا را شرجي نمايد.

ارتفاع زياد كوه گنو باعث مي شود هنگام بالا رفتن با هواي نسبتا سردي در زمستان و هواي مطبوعي در تابستان در ارتفاعات اين كوه مواجه شويم .... البته تا بالاي اين ارتفاعات جاده آسفالت وجود دارد ولي باشيب تند و پيچ خم بسيار .... اين منطقه كلا توسط حفاظت محيط زيست محفاظت مي شود و جزو زيستگاه هاي نادر طبيعي توسط يونسكو به ثبت رسيده و بودجه خاصي براي حفاظت از آن در نظر گرفته شده است ... گونه هاي گياهي نادري در اين منطقه وجود دارد كه در دنيا بي نظير است.

در فضاي باز ارتفاعات تفريحگاهاي زيبايي ساخته اند كه با آلاچيق هاي چوبي و سايه بان ها محيط خوبي را براي استراحت فراهم شده است ... بر ديوار يك آلاچيق تابلوي كوچكي ديدم كه بر روي آن اين جمله زيبا از ارد بزرگ نوشته شده است : گام نهادن بر نوك كوه وجود ، بسيار سخت تر از هر كار ديگريست.

● اطلاعات دقيق تر در مورد گردشگاه گنو:

كوهستان گنو يكي از جالبترين نمونه هاي معرف رشته كوههاي زاگرس بشمار مي آيد. اين كوهستان در جنوب شرقي رشته زاگرس واقع شده است. كوه گنو پس از كوههاي هماگ ۳۲۶۷ متر، كوه سيرو ۲۹۷۲ متر، كوه شب ۲۷۳۱ متر، كوه نيان ۲۶۴۲ متر، كوه باز ۲۴۳۷ متر، ششمين كوه مرتفع استان هرمزگان مي باشد. گنو از نظر مكاني در شمال غربي شهر بندرعباس قرار گرفته است و جاده اصلي بندرعباس به سيرجان از شرق و جاده بندرعباس به بندر لنگه از جنوب آن مي گذرد.

كوهستان گنو با ابعادي معادل ۳۴ كيلومتر طول و ۵ تا ۱۵ كيلومتر عرض، مساحتي بالغ بر ۳۵۰ كيلومتر مربع را در بر مي گيرد.

● كانونهاي زيستي پيرامون و داخل منطقه حفاظت شده گنو:

▪ دامنه جنوبي: روستاهاي ايسين، هرمودرايسين، پاتل ايسين، دربهو، درگير، تازيان بالا، تازيان پايين بنوبند پاسنگ، پاتل بنوبند، پس ريغ، بنوبند، پشته مولا ، پاكم، در سوزنگ، چاهنو، مغ كمال، درمغ، قلات بالا، قلات پايين، كنارو، لاور ميشو، چاهو

▪ دامنه غربي: روستاهاي تيكوه، سلكوه

▪ دامنه شرقي: روستاهاي تهلو، دزك ، گنو (آبگرم)، انارون

▪ دامنه شمالي :[/COLOR] روستاهاي فين ، سياهو ، سرزه ، رضوان ، تنگ باغ ، كهنوج ، گشتكاران ، پشتنگ ، بندرآگاه جونگان ، گرد گنو ، كلمو ، هومرغ ، هرمودرگنو

● پوشش گياهي و رستنيها :

فلور كوه گنو متجاوز از ۳۶۰ گونه از گياهان آوندي كه معدودي از آنها سرخس ها و بازدانگان و قسمت عمده آنراگياهان گلدار تشكيل مي دهند. همانگونه كه معمول مناطق خشك و بياباني است دو گروه بوته هاي چوبي و درختچه ها و گياهان كوتاه عمر يكساله از بيشترين تنوع برخوردارند. بعلت موقعيت بينابيني كوه گنو در بين دو پهنه اصلي ( رويشي صحار سندي و ايرانو توراني ) و بدليل تغييرات ارتفاعي سريع از سطح دريا كه بيش از ۲۳۰۰ متر مي رسد و ايجاد ميكروكليماهاي متفاوت در جهات جغرافيايي دره ها و شيب ها، اين منطقه از نظر جغرافياي گياهي ، با ويژگيها و تنوع چشمگيري مواجه شده است.رستنيهاي گنو : پرسياوش ، سرخس معطر، گون گاوي ، زيره ، آويشن بومادران ، پونه، استبرق ، اورس ،كنار، مسواك ، پرخ ، آكاسيا ، ناترك ، بنه ، بادام كوهي ، رزوك و… گياهان انحصاري ايران كه در گنو يافت مي شوند: بادام وندلبو ، پامچال صخره اي ، مهرخوش...

● چشمه هاي آب گنو :

آبگرم گنو انارون تنگ باغ كهنوج پشتنگ چاهو هوبير پشت بنگرو رمر سرچربه پركوه مردو تنگ سياه هو تلخ خرگو سلكوه

استان خوزستان از تيره‌هاي گوناگون انساني را در بر مي‌گيرد. همچنين با اينكه بيشينه مردم اين استان مذهب شيعه دارند، از ديرباز پيروان ديگر آيين‌ها نيز در اين استان زيسته‌اند و مي‌زيند. در شهر اهواز گروه اندكي صابئين(در خوزستان به آنها صُبّي مي‌گويند) در كرانه رود كارون ساكنند و بيشتر به كار زرگري مشغولند. همچنين پيروان آيين‌هاي كهن زرتشتي و نيز كلداني در اين استان و به ويژه شهر اهواز زندگي مي‌كنند كه پس از انقلاب ۵۷ از شمارشان كاسته شده‌است.

در شهر آبادان شماري از ارمنيان مي‌زيند. اين گروه تا پيش از انقلاب جمعيت بيشتري داشتند ولي امروزه تنها چند خانوار از اينان در شهرهاي آبادان و اهواز مي‌زيند. همچنين گروهي از پيروان آيين بهايي[نيازمند منبع] در اين استان زندگي مي‌كنند. پيروان ديگر آيين‌ها و مردمان ديگري نيز در اينجا مي‌زيسته‌اند كه امروزه به جا نمانده‌اند. تا پيش از انقلاب شماري از پيروان آيين‌هاي هندو و سيك و... نيز در بخش‌هاي صنعتي اين استان مي‌زيستند كه امروز تنها بازمانده معبدهايشان در شهرهايي چون آبادان به جا مانده‌است.